🌹🌹कथाघर🌹🌹

         ही लघुकथा आहे एका भीषण अपघाताची व त्यामुळे अस्वस्थ झालेल्या कथा नायकाची. मौज- मस्तीमुळे स्वतःहून मृत्यूला आमंत्रण देणारे टपोरे तरुण या खेळातून काय मिळवितात ? हा सवाल नायक स्वतःलाच विचारत आहे.

             ही कथा वाचल्यावर तुम्हालाही हळहळ वाटेल………..

🌹खेळ🌹

     जोरात कसला तरी आवाज झाला आणि अजय खोलीतील खिडकीतून खाली रस्त्यावर       

    डोकावू लागला.

    खालचे दृश्य बघून अजयच्या छातीत धस्स झाले !

    पलीकडच्या रस्त्यावर एक मोटासायकल पार आडवी तिडवी होऊन पडली होती !

    इकडच्या रस्त्यावर आणखी एक मोटासायकल पार चेपून गेली होती.

    काही माणसं निपचित पडल्याचे अजयला दिसले.

    खाली माणसं गोळा होत होती. गर्दीच्या घोळक्यामुळे वरुन नीट दिसत नव्हते.

    अजयला ते दृश्य पाहवेना.

    काही वेळाने अजय खिडकीपाशी आला आणि पुनः खाली डोकावू लागला.

    ‘बाप रे ! इकडच्या रस्त्यावर पडलेल्या बाइकचा हँडल एका माणसाच्या छातीकडे घुसलाय !’

    पलीकडे आणखी दोघे पडलेले अजयला दिसले.

    जाणाऱ्या येणाऱ्या माणसांची आणि वाहनांची गर्दी आता वाढू लागली.

    आता काही वेळाने तेथे पोलीस येणार हे अजयला पक्के माहित होते.

    अजयने शर्ट चढवला. तो खाली निघाला, इतक्यात शिर्के वर येताना दिसले.

    ‘काय झाले हो खाली ?’ अजयने त्यांना विचारले.

    ‘नेहमीचेच. टपोऱ्या पोरांचे बाईकवरचे खेळ.

    मी म्हटले नव्हते तुम्हाला ?

    एक ना एक दिवस येथे खपणार हे टपोरी.’

    ‘काय घडले नेमके ?’ अजयने शिर्केना प्रश्न केला.

    त्यावर शिर्के सरळ आत येऊन खिडकीपाशी उभे राहिले.

    ‘ती बघा, एकीकडे पडलीय ना ती बाईक ?

    तेथे दोघे पडलेत. ते खपलेत ऑन द स्पॉट !

    आणि इकडच्या बाजुला एकाच्या छातीत बाइकचे हॅण्डल शिरलेय.

    तो पण खपल्यात जमा आहे.

    आणखी दोघांच्या मांड्या सोलून निघाल्यात. ते रडत बसलेत.’

    ‘बापरे ! काय म्हणता ?’ अजय हळहळला.

    ‘तरी नशीब ! रस्त्यात कोणी जाये करत नव्हते की रस्त्यावर एक गाडीही धावत नव्हती.

    नाही तर आणखी काही जण या आपत्तीत सापडले असते.

    त्यांची सगळी मस्ती जिरलीय आता.

    यांच्या जीवावर बेतणार नाही तर काय होईल ?’

    शिर्के तावातावाने बोलत राहिले.

    ‘एवढे महाग आहे पेट्रोल, पण यांना मजा करायची असते ना !’

    अजय गप्प राहून शिर्केंचे बोलणे ऐकत राहिला.

    ‘आता त्यांना कसा आयुष्यभराचा फटका बसलाय बघा.’

    शिर्के सत्य तेच बोलत होते.

    रोज वेळी अवेळी रस्त्यावर मौज, मस्ती करत टपोरे तरुण बाईकवर स्टंटबाजी करत होते.

    त्यांच्या बाईकला सायलेन्सरच नसल्याने कर्णकर्कश आवाज यायचा.

    इथल्या लोकांच्या कानठळ्या बसायच्या !

    पण यांच्या विरुद्ध बोलणार कोण ?

    सगळी पांढरपेशी सहनशील मंडळी !

    शिवाय, या टपोऱ्यांवर लक्ष ठेवायला पोलीसांना वेळ आहे कुठे ?

    आता पंचनामा करायला मात्र पोलीस हजर होतील.

    ‘काय मिळाले या तरुण कोवळ्या पोरांना स्टंटबाजीचा खेळ करून ?’

    अजय हळहळ करीत खाली निघाला…...

               ::::::::::::::::::::::