💐💐भटकंती मनसोक्त💐💐

        कर्नाळा किल्ल्यावर पदभ्रमणाच्या निमित्ताने पाच सहा वेळा जायला मिळाले आहे. मुंबई गोवा महामार्गावर प्रवास करताना या किल्ल्याच्या माथ्यावर असलेला उत्तुंग ‘ सुळका ‘ माझे लक्ष वेधून घ्यायचा. आपण एकदा तरी या सुळक्यावर चढाई करावी अशी इच्छा मनी यायची. 

            साद गिर्यारोहण संस्थेने एकदा कर्नाळा आरोहण कार्यक्रम आखला तेव्हा इतरांसह मला कर्नाळा सुळक्यावर आरोहण करायला मिळाले. महाराष्ट्रातील इतर सुळक्यांएवढी ही चढाई कठीण नसली, तरी कातळकड्याच्या वाटेत मधाची मोठी पोळी आहेत. त्यामुळे खूप सावध राहून चढावे लागते.

           कर्नाळा किल्ला खास आठवणीत राहिलाय तो एका थरारक आठवणीमुळे. भटकंतीमध्ये अवचित समोर येणाऱ्या जीवघेण्या संकटाशी सामना करताना कशी कसरत करावी लागते, त्याचा चांगला धडा आम्हाला त्यावेळी मिळालाय……………..

💐कर्नाळा पदभ्रमणात अनुभवलेला थरार💐                

           ही घटना आहे १९९७ सालातली. माझा मित्र नाना पाताडे व त्याची पत्नी, मी व माझी पत्नी असे चारजण कर्नाळा येथे निघालो होतो. तेथील पक्षी अभयारण्य दोघींना दाखवायचे होते ! ते पाहून झाल्यावर आम्ही आग्रह करून त्यांना किल्ल्याच्या वाटेवर आणले. दोघी पदभ्रमणाशी संबंध नसलेल्या ! तरी हौशेने त्या किल्ला चढू लागल्या.

          हे पदभ्रमण करताना गप्पा गोष्टी सुरू झाल्या व नेहेमीची वाट सोडून आम्ही उजवीकडील वाटेवर आलो. ही चढण काहीशी अवघड होती. पण विनातक्रार बिचाऱ्या चढत होत्या.               

          किल्ल्यावरील पाण्याच्या टाक्यावर पोहोचलो तेव्हा दोनचा सुमार झाला होता. वर कडकडीत ऊन जाणवत होते. वाराही हवा तसा नव्हता. सर्वांना थकायला झाले. चहुबाजूचा भाग पाहून झाल्यावर तास दीड तास तेथेच विश्रांती घेतली. साडेतीनच्या सुमारास आम्ही किल्ला उतरायला सुरुवात केली. 

         सुरुवातीची उतरण संपल्यावर निमुळती वाट लागली. ही घसरती(scree) वाट होती. सावध राहून उतरू लागलो. अधून मधून पायाखाली दगड येत होते, ते  चुकविताना दोघींची तारांबळ उडू लागली. पण आम्ही त्यांना समजावीत सुरक्षितपणे उतरवू लागलो. अर्धी अधिक उतरण संपल्यावर आम्हाला उत्साह आला. मग गप्पागोष्टी सुरु झाल्या.

         गप्पांच्या नादात असताना एका उतार वळणावर नाना मोठ्याने ओरडत कोणाला तरी अडवू पाहात असल्याचे दिसले. एक पिसाळलेले डुक्कर प्रचंड फ़िस्कार करीत नानावर चालून आले होते ! ते भयाण दृश्य बघून मला काही सुचेना !

              नाना मात्र निकराने त्या डुकराशी सामना करीत होता. दोघांची झटापट सुरू असतानाच नानाने हातात असलेली पिशवी डुकरावर जोरात फेकली आणि हाती मिळेल ते दगड उचलून डूकराला मारायला सुरुवात केली.  

              दरम्यान, मी सावध होऊन डुकराच्या दिशेने दगड फेकू लागलो. तेव्हा  डुकराचे लक्ष माझ्याकडे वळले. ते आणखी खवळले ! नानाने चतुराई दाखवीत जवळ दिसणाऱ्या झाडावर चढाई केली.

              आता मला त्या डूकराशी सामना करावा लागत होता ! मी भांबावून गेलो होतो. मी फेकलेले सगळेच दगड त्या जनावराला लागेनात. नाना सहासात फूट उंच झाडावर चढून सावधपणे डुकराच्या हालचाली पाहू लागला. त्याने मला डुकरावर आणखी दगड मारायला सांगितले.

              ही गडबड दोघींच्या ध्यानी आली होतीच. त्या घाबरून गेल्या असल्या तरी सावध झाल्या होत्या. पण आम्ही ओरडून त्यांना मागे व्हायला सांगितले. त्यांनी मागे येऊन डुकरावर फेकण्यासाठी दगड गोळा केले, ते आमच्या हाती दिले.त्या स्वतःही डुकराला दगड मारू लागल्या !

              मी वारंवार फेकलेले दगड पाहून डुक्कर आता माझ्यावर चालून येणार की काय ? या विचारात असतानाच डुकराने माझ्यावर जोरदार हल्ला केला. क्षणभर मला धडकीच भरली ! मात्र मला माझा जीव वाचवायचा होता. सारे बळ एकवटून मी त्याचेकडे पाहात पाठी पाठी सरकू लागलो, पण माझा तोल गेला. त्याच्या पूढ्यात मी चक्क उताणा पडलो !

              आता हिंस्त्र नजरेचे डुक्कर माझ्या चेहेऱ्यापाशी आले होते. लगेच मी बुटाच्या लाथा त्याला झाडायला सुरुवात केली. आमचा जोरदार सामना सुरू झाला. याच क्षणी अकस्मात डुकराने माघार घेतली आणि उजव्या दिशेकडे असणाऱ्या उतारावर धावत निघून गेले ! 

             मी लगेच उठून बसलो. स्वतःला सावरले. एक मोठी काठी मिळवली. आणखी दोन काठ्या घेतल्या. त्या काठ्या दोघींकडे दिल्या. जवळच्या झाडावर चढलेला नाना खाली उतरला. तो म्हणाला, ‘ तुम्ही हळूहळू खाली निघा. मी एकटा बघतो त्या डुकराला. ‘ त्याला आम्ही समजावले व एकत्रपणे खाली उतरायला सुरुवात केली.

             डुक्कर दुसऱ्या वाटेने दूर निघून गेल्याची खात्री करून घेतली. पण खबरदारी म्हणून प्रत्येकाने हाती काठी ठेवली. सारे अबोल वातावरणात खाली आलो. तेथील हॉटेलमध्ये येऊन निवांत बसलो. चहा-नाष्टा केल्यावर वातावरण काहीसे नॉर्मल झाले.

             तेथे माझी नजर सहज नानाच्या हातावर गेली, डुकराने त्याला किरकोळ जखम केल्याचे दिसले, कारण, त्या जागेवर रक्ताची बारीक धार दिसत होती. तो भाग नानाने नीट धुतला. बरोबर आणलेली अँटीसेफ्टीक क्रीम लावली.

             नंतर आम्ही हॉटेल मालकाला सगळी स्टोरी ऐकवली. त्याला आश्चर्य वाटले ! ‘ या जंगलात शिकारी होतात आणि कोणीतरी डुक्कराची शिकार करताना त्याला जखमी केले असावे, म्हणून त्याच्यात ताकद कमी होती, एरव्ही त्याने तूम्हाला नक्की जखमी केले असते, फाडलेही असते ! रानटी डुक्कर ताकदवान असते. त्याला टक्कर देणे सोपे नाही.’ असे हॉटेल मालकाने स्पष्टपणे सांगितले.

            ते सगळे ऐकल्यावर आम्हा दोघांच्या बायका पुन्हा गंभीर झाल्या ! 

            त्यांची कशीबशी समजूत काढत आम्ही हॉटेल मालकाचा निरोप घेतला आणि निघालो. हलके फुलके विषय काढीत, चेष्टामस्करी करीत आम्ही परतीचा प्रवास केला व या थरार पदभ्रमणाचा समारोप केला !                 

            आज ही घटना घडून इतकी वर्षे लोटलीत, पण त्यावेळी डुकराशी केलेला सामना अजून आठवणीतुन  गेलेला नाही.

                                                         ::::::::::::::::::::::::