💐💐धार्मिक पण मार्मिक💐💐

          वड पौर्णिमेचा सण गेल्याच महिन्यात साजरा झाला. या सणानिमित्ताने एका दोस्ताने पाठविलेली व्हिडिओ क्लिप पाहिली. एका बुजुर्ग काव्यरसिकाने त्यात कविता सादर केलीय.

          या कवितेतील भाष्य खट्याळ आहे. ते ऐकुन मला चार शब्द लिहावेसे वाटले………..

💐आजची सावित्री आणि वटवृक्ष💐

            पारंपारिक सण आणि उत्सव उत्साहात साजरे करणारी आपण हौशी माणसं आहोत. हा उत्साह आपण वर्षभर टिकून ठेवतो. आपल्या सणांच्या मांदियाळीमध्ये आषाढात साजरी होणारी वड पौर्णिमा येते. 

             या दिवशी विवाहेश्चू तरुणींपासुन ते नवविवाहिता, जेष्ठ, वयोवृध्द व सवाष्णी महिला साऱ्याजणीं  मिळून वटवृक्षाची पूजा आणि व्रत-वैकल्ये कर्तव्यभावनेने करण्याची परंपरा आहे. आपल्याला पती चांगला मिळू देत, असं साकडं विवाहेश्चू तरुणी वडापुढं घालते. तर विवाहिता महिला आपला पती जन्मोजन्मी आपल्यालाच लाभु देत, त्याचे आयुरोग्य कायम चांगले राहू देत, अशी वडरुपी परमेश्वराकडे प्रार्थना करते.

             परंतु आजचे वास्तव काहीसे वेगळे आहे. तरूण मुलगी कुटुंबातील ज्येष्ठ मंडळींच्या इच्छेखातर त्यांनी समोर आणलेल्या मुलाला पती म्हणुन स्वीकारते. स्वतःचा संसार सुरू करते. 

            विवाहानंतरची नवलाई संपली की दोघेही जबाबदारीचे ओझे घेऊन आयुष्य रेटत असतात. अगदी थोडे अपवाद सोडले तर बहुतेक जोडपी उपचार म्हणुन संसार करतात.

             आजची सावित्री यातच समाधान मानते. सणवार आला की ती भाविक होऊन व्रत वैकल्ये करते. 

             हाच विषय एका बुजुर्ग काव्यरसिकाने वाचलेल्या कवितेमधून व्यक्त झाला आहे. या कवितेतील खट्याळ भाष्य कसे वास्तव आहे  ते पहा……........

                   “वड म्हणाला बायकोला दोन्ही हात जोडून”

    एक बाई लगबगीनं पूजेसाठी आली, भक्तिभावाने वडाला चकरा मारू लागली.

        ‘वड देवा, वड देवा, पुजा पदरात घे. जन्मोजन्मी पुन्हा मला हाच पती दे,’

       आश्चर्याने वडाने विचारलं, हाच पती पाहिजे ? 

        काही म्हण बाई तुला खरंच मानलं पाहिजे.’   

        त्यावर ती बाई म्हणाली, ‘काय करणार वड दादा ? खुप विचार केला. 

        हाच नवरा राहू दे म्हणुन आतून आवाज आला.’

        त्यावर तो वड म्हणाला, ‘एवढे दुर्गुण असून सुध्दा याचीच निवड केली ?

       म्हणुन माय मला तुझी फारच दया आली.’ 

        त्यावर ती बाई वडाला म्हणाली, ‘वड देवा, वड देवा, तसं काहीच नाही. 

        असं नाही की आमचं बिलकुलच पटत नाही. दुसरा नवरा मागायचा मीही विचार केला.

        पण कल्पनेनंच माझा जीव कासावीस झाला. 

        जास्तच बिलंदर निघाल्यावर मग काय करायचं ? 

        म्हणुन म्हणते याच्यासाठी वडाभोवती फिरायचं. तुम्हाला तर माहिती आहे देवा,

        मीही काही कमी नाही. बिचाऱ्याच्या डोक्याला केस सुध्दा ठेवला नाही. 

        अधून मधून गुरगुर करतं. मीही थोडं गाते. एका कानाने ऐकुन दुसऱ्यानं सोडून देते. 

        माझी आई मला म्हणाली, ‘नवरा बदलायचा नाही. 

        एवढा बावळट माणूस तुला कुठंच मिळायचा नाही.’  

        तुम्हीच सांगा वड देवा, आईचं मन मोडू का ? 

        नशिबानं मिळालेलं चांगलं माणूस सोडू का ?’ 

        वयोवृध्द झाडाने पण गडगडाटी हास्य केले. 

        वड म्हणाला बाईला, ‘तुला दोन्ही हात जोडले. 

        “बाई ग, न विसरता दरवर्षी पूजेसाठी येत जा. 

         झाडांसाठी आयुष्यातला थोडा वेळ देत जा………”

            मला या कवितेत आजच्या सावित्रीचे वास्तव दिसले. आजची सावित्री संसारी आहे. परंपरा जपणारी आहे आणि म्हणूनच वटवृक्ष तिला सन्मानाने दरवर्षी येण्याचे आर्जव करतोय.  झाडांसाठीही थोडा वेळ द्यायला सांगतोय.

            त्या अज्ञात काव्यरसिकाला माझा सादर प्रणाम……!

                :::::::::::::::::::::::::::