Yes,Life Is Beautiful,but.......

💐लक्ष वेधी💐               आरोग्याची  काळजी  कशी घ्यावी, आपला रोजचा आहार  कसा असावा, आणि रोग-व्याधी,  आजारापासून  आपण कोणती  खबरदारी कशी घ्यावी, याचे साध्या सोप्या शब्दांत '  लोकसत्ता'   मध्ये  विवेचनात्मक लेखन करणारे व  महाराष्ट्रात सुपरिचित असलेले वैद्य  खडीवाले, यांचा मीसुद्धा एक वाचक  होतो.                 आज  हे वैदय खडीवाले  हयात नाहीत. गेल्या डिसेंबर  महिन्यात पुणे येथील कर्मभूमीत त्यांचे दुःखद निधन झाले. '  दैनिक लोकसत्ता ' या जाणत्या वृत्तपत्रात त्यांचे प्रसिद्द झालेले लेख माझ्यासारख्या   कित्येकांना उपयोगी ठरलेत. त्यांनी लिहिलेली  आहार, आरोग्य व आयुर्वेदिक औषधाविषयीची पुस्तके  माहिती पूर्ण  तसेच उपयुक्त आहेत.                  या थोर व्यक्तीचे स्मरण म्हणून  हा लेख  येथे  लिहिला आहे.......... 💐कडक शिस्तीचे डॉक्टर वैदय खडीवाले...............💐                     या वैदय खडीवालेंकडून  मी उपचार करून घेत होतो त्यावेळची गोष्ट. त्यांचे सगळे पेशंट्स त्यांना वैदय नव्हे तर डॉक्टर म्हणत असत. म्हणून मी याठिकाणी त्यांचा डॉक्टर म्हणून उल्लेख करतोय.              

💐परिसर💐             भटकंतीच्या निमित्ताने प्रवास करायची संधी खूपवेळा मिळाली. सह्याद्री आणि हिमालयीन पदभ्रमणातील देशभरात प्रसिद्द असलेल्या युथ असोशिएशन ऑफ इंडिया या दिल्लीत मुख्यालय असलेल्या(YHAI ) संस्थेने  आयोजित केलेल्या काही हिमालयीन पदभ्रमण मोहिमेत कॅम्प लीडर म्हणून काम करताना राजधानी दिल्लीचा परिसर पाहायला मिळाला. त्या राजधानीतील  ही  छोटीशी सफर..... 💐रम्य आणि अगम्य राजधानी दिल्ली...........💐                      रात्री अकराच्या सुमारास हरद्वारला  आम्ही जी बस पकडली ती निघाली होती दिल्लीला. सारे झोपेच्या मूडमध्ये होतो. सामान टपावर चढवले अन सगळ्यांनी आत जागा पटकावल्या. मग एकदाची बस सुटली.                   मला व नऱ्याला बसायला जागा नव्हती. उभे राहावे लागले. बाकीचे एव्हाना झोपेच्या अधीन झाले होते. बस वेगाने चालली होती. ती मध्येच कोठे थांबली की यांना जाग येई. मग विचारीत,'  काय आले ?'              आम्हा दोघांना झोपायचे होते. मग एक शक्कल काढली. बसच्या खिडक्यांना जाडजूड पडदे लावलेले. त्यातला मोठा पडदा अंथरला खाली, त्यावर दोघे पहुडलो. कानाजवळ बसच्या इंजिनाची सुरावट ऐकत

💐कथाघर💐                  आपले  जवळचे  आप्त म्हणजे आपली रक्ताची माणसं. सुखदुःखाच्या क्षणी हीच माणसं  आपल्याला हवी असतात. ही तर आपल्या जिव्हाळ्याचे क्षण अन क्षण  चिरंतन करीत असतात.  परिवारात असलेला मधुर जिव्हाळा सुख द्विगणित करीत असतो, तर दुःखद प्रसंगी  आपल्याला एकटे  न पाडता आपल्याला सावरत असतो.                   मात्र   आपल्याला सावरता सावरता परिवारातलं एखादं  माणूस तुटक वागू लागलं तर ?  ..... हाच विषय मांडून अस्वस्थ करणारी  ही कथा आपण  जरूर  वाचायला हवी...       💐आपुलकीचं  कोडं.......               संध्याकाळ चा शीतल समय. सुधा, छोटा सांदीपन आणि मी, शांतपणे जवळच्या निसर्ग उद्यानात विहार करतोय. इथली परिचित मंडळी विचारतात, '  काय हो सांंदीपनकुमार ? कुठे आहेत तुमच्या आज्जीबाई ? '. त्यावर छोटा सांदीपन फक्त खुदकन हसतो ! विचारणारेही गमतीने हसून पुढे चालू लागतात... खरंच, मलाही वाटू लागते, आई आपल्याबरोबर न येण्याचे कारण काय बरे ?  मग मी स्वतःशीच हसतो अन आपल्याच नादात दोनचार पावलं  गतीनं चालू लागतो. सुधा हाकारते- '  अहो, चालली का तुमची गाडी पुढे पुढे ? '  मी पुन्हा संथ