🌹🌹आरोग्यम् धनसंपदा🌹🌹

 

              सार्वजनिक ठिकाणी थुंकून बेफिकीर माणसं आपल्या सुंदर परिसराची कशी घाण करतात, याची ही छोटीशी झलक आहे………… 

🌹थुंकणारे चार,  मी आणि तो🌹

               अगदी  सकाळची वेळ.  निर्जन रस्त्यावर भरधाव वेगात असणारी आलिशान कार अवचित थांबते. कार चालविणारी तरुणी दरवाजा उघडते. भर रस्त्यात ती पचकन थुंकते ! तीने टाकलेली लालभडक पिंक नुकत्याच पडलेल्या पावसामुळे स्वच्छ झालेल्या रस्त्यावर पसरलीय. थोराड चेहऱ्याची बर्म्युडा–टीशर्ट घातलेली कार चालविणारी तरुणी उच्चशिक्षित वाटते. आपली बेरंगी पिंक न पाहता ती क्षणात कारचा दरवाजा बंद करते अन् भूर्कन निघुन जाते ! 

                  दररोज याच निर्जन रस्त्यावरून निशब्दपणे मॉर्निंग वॉक करणारा मी हे बघुन चक्रावून जातो !

                  याच दिवशी सकाळची आणखी एक घटना -  मॉर्निंग वॉकहून परतताना भरधाव वेगात दुचाकीवरून जाणारा एक तरूण मला दिसतो. तोंडातल्या माव्याचा चोथा तो निर्जन  रस्त्यात निर्लज्जपणे हवेत थुंकतो ! निर्मळ वाहणाऱ्या वाऱ्यात ती घाण मिसळून सर्वदूर जाते. मी पुन्हा चक्रावतो !

                 गेल्याच आठवड्यात घडलेली आणखी एक घटना मला आठवू लागते. 

                 संध्याकाळची गर्दीची वेळ. दादर स्टेशन गाठायला प्रत्येकजण लगबगीने धावतोय. या गर्दीत मी देखील आहे.  स्टेशनात शिरत असताना  ‘क्लीन मार्शल’चा युनिफॉर्म घातलेला एक तरूण जोरात हाक मारत माझ्या जवळ येतो. आताही मी चक्रावून गेलोय ! 

                  मी त्याला काही विचारणार एवढ्यात तो माझ्या लगत चालणाऱ्या अज्ञात माणसाला थांबवतो. त्याला एका बाजूला नेतो. जवळच्या पुलाखाली उभ्या असलेल्या आपल्या सिनिअरपुढे उभा करतो. अज्ञात माणूस कोपऱ्यात थुंकलाय म्हणून त्याचे फोटो काढले जातात…….. 

                  या तीन घटना बघणारा मी कोणालाच रोखू शकलेलो नाही, तरी माझी अस्वस्थता वाढलीय. 

                 काही वर्षांपूर्वी ऑफिसमध्ये घडलेली चौथी घटना माझ्या डोळ्यांसमोर दिसू लागते. 

               सेक्शनमध्ये मकवाना नावाचा सज्जन प्यून होता. दोन साहेबांच्या कॅबिन्स त्यांच्या स्टाफसह सांभाळताना बिचाऱ्याची तारांबळ उडायची. सगळे येण्यापूर्वी सकाळी ऑफिसात हजर होऊन टेबल खुर्चा पुसायच्या, पाणी भरून ठेवायचे, भरलेल्या कचराकुंड्या बाहेर कॉरिडॉरमध्ये नेऊन ठेवायच्या, ही सारी कामे मकवाना रोज करायचा. 

                एकदा तो मला म्हणाला, ‘साब, आपका ऑफिसर बहुत गंदा है |’

                मी चक्रावलो व त्याला  विचारले, ‘क्या किया है हमारे साबने ?’  

                 मकवाना म्हणाला, ‘साब, वो ऑफिसर दिनभर पान तमाकु खाता रहता है |

                फिर अपने कचराकुंडीमे थुंकता है |’ 

                 ‘बापरे !’  मला ऐकूनच शिसारी आली. 

                 ‘मै रोज वही कचराकुंडी साफ करता हूं | 

                  हाथ लगानेको दिल नही होता, पर क्या करू ?’

                  या  चार घटना  शिसारी आणणाऱ्या  आहेत. रस्त्यावर असो अथवा ऑफिसमध्ये, आपल्या घाणीची विल्हेवाट कोणीही अशा पद्धतीने करावी ? ही अत्यंत शरमेची गोष्ट आहे.

                  रोज टनावारी कचरा वाहणारी पालिकेची वाहने पुर्वी दिवसातून एकदाच कचरा गोळा करायची. आज त्यांना सकाळ-दुपार–संध्याकाळी सेवा करावी लागतेय. रस्त्यावरील सफाई आता वारंवार होऊ लागलीय. साधे पॉपकॉर्न, वेफर, चॉकलेटचे रिकामे रॅपर्स, खोके, पिशव्या, आणि टाकावू वस्तू योग्य ठिकाणी न टाकता रस्त्यात फेकणारी निर्लज्ज माणसं वाढत आहेत. दुर्दैवाने आपल्या देशात कुठेही, कसेही थुंकणे, कचरा फेकणे हे आता सर्वमान्य झाले आहे. 

                   सार्वजनिक स्वच्छतेसाठी सरकारने केलेले कायदे व नियम धाब्यावर बसवून घाण करणाऱ्या कोणत्याही व्यक्तीला द्यावी तेवढी शिक्षा  अन् करावा तेवढा दंड कमीच आहे. अशा दोषी व्यक्तींना पुर्ण दिवस त्याच रस्त्यावर झाडू मारण्याची आणि साफसफाईची शिक्षाच व्हायला हवी………… 

  

             ----------------------------------