💐मनातलं जनांत💐

                   प्रत्येक व्यक्ती व प्राणीमात्रांचे रक्षण सभोवतालची पंचमहाभूते सदा सर्वकाळ करीत असतात, हे सर्वज्ञात आहे. मात्र, माझ्या भोवताली या पंचमहाभूतांशिवाय आणखी पांच महाभूते छंदरूपात वास करीत आहेत. मनसोक्त वाचन, लेखन, निसर्ग भ्रमण, चित्रपट आस्वाद, व संगीत प्रेम, ही ती पंचमहाभूते ! ही महाभूते माझी ऊर्जा सातत्याने वाढवीत आहेत.

                   माझे आई-वडील वाचनवेडे होते. त्यांचे सानिध्यात मला भरभरून वाचावयास मिळाले. दैनंदिनी लिहिता लिहिता लेखणीशी मैत्री झाली. फिरणाऱ्या सवंगड्यांसोबत मनसोक्त भटकंती सुरु झाली. चांगले चित्रपट प्रदर्शित करणाऱ्या जाणत्या प्रभात चित्र मंडळात आलो अन् चित्रपटप्रेमी झालो. या साऱ्यांमध्ये गीत-संगीताचा श्रवणछंद अग्रणी होता.

                  मात्र हे करताना दैनंदिन वाटचालीत सारे काही सहज सुलभ नव्हते. अडचणी-आपत्तीच्या काळात येणारे नैराश्य वेदनामयी असायचे. अशा प्रसंगी साथ संगत करणारी ही पंचमहाभूते मला पुन्हा उभे करत होती. त्यांमुळेच आज माझे जगणे सुंदर झाले आहे…………..

💐हे जीवन सुंदर आहे………..💐

                  या सुंदर जगण्याचे हितगुज सांगताना मला विशेष आनंद होत आहे.

                  वाचन छंद जोपासताना कुसुमाग्रज, पुलं, नारायण सुर्वे, वसंत बापट, साने गुरुजी, गदिमा, गोनिदां, विंदा, पाडगावकर, आचार्य अत्रे, शंकर पाटील, बा. भ. बोरकर, बालकवी, अशा दिग्गजांचे साहित्य मला वाचावयास मिळाले. वाचता वाचता स्वाक्षरी गोळा करण्याचा नाद लागला. या नादापायी भली भली माणसं जवळुन न्याहाळता आली. हे वाचन सातत्य आजही सुरु असले तरी स्वाक्षरी गोळा करणे पूर्णतः थांबलेय.

                 लिहिणे सुरू केल्यावर वृत्तपत्रं, मासिकं, आणि आकाशवाणी, ही तीनही माध्यमं प्रतिसाद देऊ लागली. त्यामुळे उमेद वाढून अधिक लिहिता झालो. या लिहिण्यातून मन ‘मोकळं’ होत होतं. हा लेखन पसारा ब्लॉग लेखनापर्यंत गेला. पुस्तकं छापून प्रकाशित होणं ही त्यापुढची पायरी.

                 निसर्गाच्या सहवासातला माझा आनंद तर आगळा वेगळा आहे. अवघे आयुष्य अपुरे ठरेल, एवढा विस्तीर्ण पृथ्वीचा परीघ आहे. किती अन् कुठवर भटकू ?, एवढे मोठे दान मला पृथ्वीने दिले आहे. मनसोक्त पदभ्रमण, गिर्यारोहण करताना मिळणारी अनुभूतीही अवर्णनीय आहे.

                 शहर सीमा ओलांडल्या की सर्वदूर पसरलेला संपन्न महाराष्ट्र, खास करून पुणे, नगर, सातारा, कोल्हापूर, मराठवाडा, विदर्भ आणि कोकण प्रांतात भटकताना प्राचीन वास्तू, दुर्गम गडकोट, स्वच्छ-नितळ समुद्र किनारे, नदी-नाले, हिरवीगार वनराई मला सतत संमोहित करीत राहिली. शेजारचा गोवा, तामिळनाडू, आणि प्रदीर्घ समुद्र सफर पार करीत निसर्गरम्य अंदमान पाहता आले. त्यापुढे दौड करताना हिमाचल, उत्तराखंड, सिक्कीमची उत्तुंग हिमशिखरे बघायला मिळाली. आज देखील मी या भ्रमण-भटकंतीत गुंतून राहिलोय.

                   चित्रपट माध्यम हे रसिकाचे फक्त मनोरंजन करणारे नव्हे तर, जनमानसावर प्रभाव टाकणारे माध्यम आहे. चित्रपटातील वास्तव भावार्थ कोणता याची चिकित्सा करण्याआधी तो नीट जाणून घ्यावा लागतो. याची ओळख मला ‘प्रभात’ने करुन दिली. ‘प्रभात‘मुळे मला देशी-विदेशी, पुरस्कार प्राप्त व दुर्मिळ चित्रपट पाहायला मिळाले. चांगले रसिक प्रेक्षक घडविण्याचा ध्यास घेतलेली महाराष्ट्रातली जुनी जाणती संस्था ‘प्रभात चित्र मंडळ’ आजही सक्रिय आहे. चित्रपटसृष्टीतील अभ्यासू वर्गाची मांदियाळी असलेल्या या संस्थेचा सदस्य असणे हे माझे सौभाग्य आहे.

                    प्रांत, भाषा आणि धर्माच्या पलीकडे पोहोचलेले सुमधुर संगीत मला दररोज प्रफुल्लित ठेवते. रेडिओ पूर्वीपासूनचा माझा सोबती आहे. त्याशिवाय, सुरेल गाणी, नाट्यगीते, अन् शास्त्रीय वाद्यसंगीताचा अनमोल खजिना माझ्या संग्रही असल्याने एकटेपणा अन् उदासी मला सुसह्य ठरते.

                    या पंचमहाभुतांच्या साथ संगतीत मी विलक्षण समाधानी आहे. आयुष्यात आनंदी राहण्यासाठी अजून काय हवेय ?

                                               :::::::::::::::::::::::::::::::